Vrouwenrechten

Een zeer actueel thema hier. Onlangs werd in Delhi een vrouw verkracht en zwaar mishandeld door zes mannen. Zij werden opgepakt, maar kunnen maximaal levenslang krijgen. Vanaf dat moment barstten er massale demonstraties uit om de doodstraf te geven aan de daders. Onderaan het bericht zal ik wat links zetten naar sites voor meer informatie. Ook in Dehra Dun was er een demonstratie. Toevallig genoeg was ik precies op dat moment in de stad. Goed om te zien dat er zo’n 250 man over straat liepen en leuzen als ‘We want justice!’ riepen. Gerechtigheid is goed, maar om de doodstraf in te voeren gaat misschien wat ver. Wat wel opviel was dat het allemaal jongeren waren. Het is vooral de nieuwe generatie die verandering wil. Het kastensysteem is officieel afgeschaft in 1950, maar het is nog lang niet verdrongen uit de cultuur. Je merkt het pas na een tijdje, maar dan zie je ook steeds vaker dat er verschillende rangen zijn. Helaas is het heel moeilijk om hier met lokale mensen over het onderwerp te praten. Het is de cultuur hier zeggen ze dan. De beheerster van het tehuis waar ik zit zei wel dat ze blij was. ‘’It took a long time. In other countries in the world, people don’t get away with rape. India is far behind in this subject.’’ Ze vertelde dat er nu eindelijk landelijke aandacht aan het onderwerp wordt gegeven. De regering onderzoekt momenteel of de doodstraf misschien heringevoerd moet worden voor vergrijpen zoals dit. Persoonlijk heb ik weinig ervaren van ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Waarschijnlijk omdat ik een man ben en dus redelijk normaal wordt behandeld hier. De andere vrijwilligsters vertelden me dat als zij zonder man de stad in gingen ze veel vaker opgelicht werden. De mannen denken dat ze dom zijn en niet durven protesteren. Ook is het verboden voor vrouwen om op straat te roken en ze horen voor in de bus plaats te nemen. Al valt van dat laatste niet veel te merken. Wat wel opvalt is dat de mannen de hele dag op een stoeltje voor hun huis/winkel zitten en niet bijster veel uitvoeren. Vrouwen daarentegen zie je in het veld. Hele dagen zitten ze gebukt op de knieën zitten om te oogsten. En als ze niet in het veld zitten kom je ze wel tegen met enorme bossen hout op het hoofd dragend. Ik kan niet anders zeggen dat veel mannen hier gewoonweg lui zijn.
De baas van het hele project hier, die maar zelden naar Hope Home komt, zei tegen mij dat maar weinig mensen uit liefde trouwen in India. Nog steeds is 90% van de huwelijken een gearrangeerd huwelijk. Dat is niet hetzelfde als uithuwelijken. Bij een gearrangeerd huwelijk kunnen de man en vrouw aangeven of ze het zien zitten in de ander. Is dit niet het geval dan gaat het huwelijk niet door. Het is wat menselijker, maar er rust een grote druk op de vrouwen om zo snel mogelijk een man te krijgen. Hijzelf is wel uit liefde getrouwd en durft er dus over te praten. Hij is zelf (misschien wel jammer genoeg) streng Protestants en begon over zijn geloof te praten. God heeft iedereen gelijk gemaakt: mannen en vrouwen, lang en kort, zwart en blank, hoge kaste en lage kaste, mensen zouden niet ingedeeld moeten worden in hokjes. Hij is van mening dat God de mensen zo gemaakt heeft en dat dat geaccepteerd moet worden. Er moet geen onderscheid gemaakt worden vanwege uiterlijk of afkomst. Allemaal leuk en aardig, maar slechts vijf procent van de bevolking is Christen in India, dus echt veel schiet je er niet mee op.


Tot zover over dit onderwerp. Mocht ik nog een interessant iemand te spreken krijgen dan zal ik daar nog een bericht van maken.


http://www.nu.nl/buitenland/2990841/agent-overleden-bij-protesten-india.html
http://www.nu.nl/buitenland/2989730/india-overweegt-doodstraf-verkrachting.html
http://www.ad.nl/ad/nl/1013/Buitenland/article/detail/3367895/2012/12/23/Toestand-slachtoffer-groepsverkrachting-kritiek.dhtml